Meksykanie

Meksykanow mozna znalezc wszedzie. Mieszkaja w twoim miescie, w twojej dzielnicy, na twojej ulicy, wreszcie- w tym samym budynku co ty.
Typowa meksykanska rodzina to usmiechniety ojciec w bialym podkoszulku, dzinsach i adidasach, mloda matka w ciazy w spodniach ogrodniczkach i dwoje bardzo grzecznych, trzymajacych sie blisko dzieci. Zawsze gdy na nich patrze przychodzi mi na mysl film "Ojciec chrzestny" (chociaz to o Wlochach): oni sa jak mafia- solidarni, kochajacy swoje "ninos". Wszedzie razem. W hipermarkecie oscyluja wokol dzialu z latynoskim jedzeniem (biora liscie kukurydzy na tamales).
Na ulicach dominuje nieco inna moda: meksykanscy mezczyzni nosza podkoszulki polo w czerwono- niebieskie paski oraz czapeczke z daszkiem zalozona tyl na przod. Nieodlaczny atrybut to wielki samochod dostawczy z ktorego glosnikow wydobywa sie tradycyjna muzyka a rzewny glos wyspiewuje "amor, amor".
Jesli jestes atrakcyjna blondynka przecietny Meksykanin zasypie cie mnostwem komplementow. Jesli nie- tak samo. Nie wazne czy jestes gruba czy chuda, mloda czy stara, z jasnymi czy ciemnymi wlosami: meksykanski mezczyzna sprawi, ze poczujesz sie jak miss swiata.

Wczoraj pojechalam na tzw. Farmers Market (czyli mowiac najzwyczajniej- rynek). Owoce i warzywa mozna tu nabyc po kilkakrotnie nizszych cenach niz w zwyklych sklepach. Oczywiscie na rynku krolami straganow sa Meksykanie.

- Pomoc?- zapytal uprzejmie maly brazowy czlowieczek gdy chodzilam wzdluz straganow wybierajac warzywa.
- Dziekuje, juz mi ktos pomaga.- odpowiedzialam zgodnie z prawda. Obok mnie inny brazowy usmiechal sie zwyciesko przesypujac pomidory z koszyka do reklamowki. Pierwszy jednak nie dawal za wygrana.
- Jak masz na imie?- zapytal.
- P.
- Mieszkasz tutaj?

Pozornie niewinne pytanie ale kryje w sobie mnostwo tresci. Mieszkasz tutaj- jestes stad. Jestes stad- jestes obywatelem. Jestes obywatelem- mozna sie z Toba ozenic i dostac zielona karte.

- Tak, w centrum B.
- Dasz mi swoj numer telefonu?
- Przykro mi, nie, jestem mezatka.
- O.K.- odparl bez zalu i niezrazony wyruszyl na poszukiwanie kolejnej "ofiary".

Nie zrozumcie mnie zle. Meksykanie w zadnym stopniu nie sa natretni. Podtrzymuja rozmowe tylko wtedy jesli masz na to ochote. Jesli nie- oddalaja sie. Gdy opuszczasz sklep/rynek pomoga Ci zaniesc warzywa do samochodu a na pozegnanie zycza milego dnia. Sa bardzo uprzejmi, po czesci ze strachu. Staraja sie pracowac i zachowywac idealnie z obawy przed deportacja, ja jednak mysle, ze oni ta uprzejmosc maja tez we krwi. Osobiscie znam paru, ktorzy sa tu legalnie ale ich zachowanie jest wciaz takie samo: zawsze usmiechnieci, zadowoleni, chetni do pomocy.
Meksykanie nigdy sie nie poddaja. Jak nie na wizie- to przez zielona granice. Jak nie przez zielona granice- to ukryci w ciezarowce. Zawsze znajda jakis sposob zeby dostac sie do bratniego kraju.

Ciekawi mnie tylko, jakimi doroslymi beda dzieci urodzone w USA z meksykanskich rodzicow. Czy tak samo milymi, usmiechnietymi, pomocnymi ludzmi? Czy tak jak ich rodzice, beda wykonywac prace, ktorej normalny Amerykanin sie brzydzi? Czy tez beda mierzyc wyzej?

Czas pokaze.